W zimowe, chłodne dni trzeba znaleźć coś, co nas rozgrzeje i doda energii. Dla mnie taką rzeczą (prócz niezawodnej kawy, oczywiście ;)) jest film "Dirty Dancing 2: Havana Nights".
Reklamowany kiedyś jako kontynuacja znanego filmowego hitu z Patrick'iem Swayz'em i Jennifer Grey, tak naprawdę jest zupełnie nową odsłoną taneczno - romantycznej historii. Na dodatek opartej na faktach, bo choreografka i producentka drugiej części Joann Jansen przeżyła praktycznie to samo i w tym samym miejscu i czasie, co główna bohaterka. Jest rok 1958 r. Osiemnastoletnia Katey (Ramola Garai) przeprowadza się z rodzinnej Ameryki na Kubę, która stoi u progu rewolucji. Początkowo zniechęcona przeprowadzką do obcej Hawany, gdzie jej ojciec dostał dobrze płatną posadę, poznaje w hotelu, w którym mieszka kelnera Javiera (Diego Luna). Zaprzyjaźnia się z chłopakiem, który otwiera przed nią świat zmysłowej muzyki i tańca latynoamerykańskiego. Razem postanawiają wziąć udział w prestiżowym konkursie tanecznym w tajemnicy przed rodzicami Katey, którzy nic nie wiedzą o znajomości swojej córki z biednym Kubańczykiem.
Pryzynam się, że "Dirty Dancing 2" widziałam juz kilka razy, jak nie kilkanaście natomiast "Dirty Dancing" jedynie w "kawałkach". Nie będę, więc porównywać specjalnie tych dwóch filmów, ale z pewnością 2 część jest bardziej w moim guście z powodu latynoamerykańskiego klimatu. Wspaniała muzyka, gorąca Kuba i jeszcze gorętszy taniec tworzą niesamowitą otoczkę dla ukazanej historii dwójki młodych ludzi, których różni praktycznie wszystko: ojczyzna, klasa społeczna, kultura. I mimo iż schemat dosyć banalny to jedynie z pozoru. Bo do tego dochodzi jeszcze rewolucja, która ma ogromny wpływ na życie bohaterów i ich dalsze losy. Najważniejszą rolę odgrywa jednak taniec, kóry jest wyzwoleniem - w sensie odkrywania własnych możliwości, ale również ucieczki od trudnych realiów. Według mnie "Dirty Dancing 2" należy traktować na pierwszym miejscu jako film taneczny, a na drugim fabularny z powodu trochę sztucznych dialogów. Ta pozycja za to świetnie pokazuje na czym polega prawdziwy taniec towarzyski, w szczególności latynoamerykański, który opiera się przede wszystkim na emocjonalnej więzi między partnerami i wyrażaniu samego siebie. Scenę kulminacyjną, czyli pokazowy układ Katey i Javier'a na konkursie mogłabym oglądać nieskończoną ilość razy. Zachwyciła mnie również sama ścieżka dźwiękowa, która jest połączeniem muzyki współczesnej z tradycyjną muzuką kubańską. Całość zwieńczają wspaniałe kostiumy w stylu lat.50 i genialna scenografia mimo iż nie kubańska, bo sceny kręcono w studio i w Puerto Rico ;)
"Dirty Dancing 2: Havana Nights" jest moim ulubionym filmem tanecznym, bo w pełni ukazuje jak taniec potrafi zmieniać ludzi i łączyć ich mimo wielu różnic, a to wszystko w zmysłowym latynoamerykańkim klimacie. Na dodatek opowiada niezwykle romantyczną historię, choć zakończenie może być dla niektórych rozczarowujące :P
Świetny post! Uwielbiam Dirty Dancing, a w szczególności cześć 2 "Havana Nights" . Latynoskie klimaty i lata 50. to dla mnie idealne połączenie. Widziałam film wiele raz ale za każdym obejrzeniem tak samo się zachwycam.
Według mnie "Dirty Dancing 2" należy traktować na pierwszym miejscu jako film taneczny, a na drugim fabularny z powodu trochę sztucznych dialogów. Ta pozycja za to świetnie pokazuje na czym polega prawdziwy taniec towarzyski, w szczególności latynoamerykański, który opiera się przede wszystkim na emocjonalnej więzi między partnerami i wyrażaniu samego siebie. Scenę kulminacyjną, czyli pokazowy układ Katey i Javier'a na konkursie mogłabym oglądać nieskończoną ilość razy. Zachwyciła mnie również sama ścieżka dźwiękowa, która jest połączeniem muzyki współczesnej z tradycyjną muzuką kubańską. Całość zwieńczają wspaniałe kostiumy w stylu lat.50 i genialna scenografia mimo iż nie kubańska, bo sceny kręcono w studio i w Puerto Rico ;)
Świetny post! Uwielbiam Dirty Dancing, a w szczególności cześć 2 "Havana Nights" . Latynoskie klimaty i lata 50. to dla mnie idealne połączenie. Widziałam film wiele raz ale za każdym obejrzeniem tak samo się zachwycam.
OdpowiedzUsuń